नसतेस घरी तू जेव्हाजीव तुटका तुटका होतोजगण्याचे विरती धागेसंसार फाटका होतोनभ फाटून वीज पडावीकल्लोळ तसा ओढवतोही धरा दिशाहीन होतेअन्‌ चंद्र पोरका होतोयेतात उन्हे दाराशीहिरमुसून जाती मागेखिडकीशी थबकुन वारातव गंधावाचून जातोतव मिठीत विरघळणाऱ्यामज स्मरती लाघववेळाश्वासाविण ह्रुदय अडावेमी तसाच अकंतिक होतोतू सांग सखे मज कायमी सांगू या घरदारा ?समईचा जीव उदासमाझ्यासह मिणमिण मिटतोना अजून झालो मोठाना स्वतंत्र अजुनी झालोतुजवाचून उमगत जातेतुजवाचून जन्मच अडतो !